Η ιστορία ξεκινά το 1995, όταν με πρωτοβουλία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου ιδρύεται η «Νέα Σκηνή Τέχνης» (αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία) και ανεβάζει την πρώτη της παράσταση, τη Φιλονικία του Μαριβώ, στον «ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ υπό σκιάν». Δύο χρόνια αργότερα, η νεοσύστατη εταιρεία αποκτά τη δική της μόνιμη στέγη: Μια ερειπωμένη αποθήκη, η πρώτη ζυθαποθήκη του ΦΙΞ, κηρύσσεται διατηρητέα ως αξιόλογο βιομηχανικό κτίσμα των αρχών του 20ού αιώνα και στη συνέχεια μετατρέπεται με όλες τις αναγκαίες προσθήκες σε ένα λειτουργικό θέατρο, με τρεις αίθουσες, το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι οικοδομικές εργασίες στο θέατρο, το καλοκαίρι του 1997 ανέβηκε στην αυλή ο Κοινός Λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου, με φυσικό σκηνικό της παράστασης ένα ερειπωμένο σπιτάκι που έστεκε ακόμα, με τις επεμβάσεις του Αντώνη Δαγκλίδη. Και το φθινόπωρο ανέβηκε στην παλιά αποθήκη η Βρομιά του Ρόμπερτ Σνάιντερ, ενώ το σπιτάκι της αυλής μετατράπηκε για λίγους μήνες σε πρόχειρο φουαγιέ, όπου λειτουργούσε παράλληλα η έκθεση φωτογραφίας του Ηλία Μπουργιώτη με θέμα «Κούρδοι πρόσφυγες στην Ελλάδα», και πάλι με τις επεμβάσεις του Αντώνη.
Οι εργασίες για τη μετατροπή της παλιάς ζυθαποθήκης σε θέατρο ξεκίνησαν τον Μάιο του 1998 και ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο του 1999. Οι πρώτες παραστάσεις που ανέβηκαν στο νέο κτίριο ήταν Ο Περλιμπλίν και η Μπελίσα στην Κεντρική Σκηνή (Μάρτιος 1999) και οι Δύο Θεοί (Απρίλιος 1999) στον Κάτω Χώρο.
Πείτε μας την κριτική σας
Σας ανήκει η επίχείρηση;
Μπορείτε να αναλάβετε εσείς την ανανέωση της σελίδας της. Μάλιστα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαχειριστείτε και να προστατέψετε την επιχείρησή σας!!
